Goran Jovanović Kemiš, iz Bara kod Rekovca, brine o starinama svoga kraja.
Priznanice, kvite, ugovori, presude, fotografije, pisma, poreske i đačke knjižice, i to iz 19. i 20. veka, deo su zbirke predmeta koje Goran Jovanović Kemiš iz Bara kod Rekovca ljubomorno čuva u svesci i kutiji. Pošto je poštar već 28 godina, mnoge spise poklanjali su mu meštani rekovačkih sela, a neke je nalazio u napuštenim kućama. Želeo je, kaže, da ih spase od zaborava, ali i da bi pokazao kako se nekada prodavalo, sudilo, ugovaralo…
– Recimo, presuda iz 1907. godine, u kojoj se navodi da je potrebno da Miosav Aleksić „zakune da nije sam pobijao nijednu belegu, već da su one od oca mu ostale“, pokazuje da se tada cenila reč, odnosno istina. Ugovor iz 1912. godine o prodaji zabrana dokazuje da je on važio samo uz potpise svedoka i nije morao nigde da se overava – ocenjuje Jovanović.
Svi dokumenti i fotografije su mu, veli, podjednako dragi, a kao najzanimljivije izdvaja đačku knjižicu iz doba Kraljevine Jugoslavije, bonove za hranu, popularne tačkice, potvrdu da je neki Rekovčanin pisao kralju, naredbe ondašnje vlasti da posle striže taj i taj težak mora da preda vunu…
– Fotografija samo jednog razreda škole u Siljevici iz 1932. godine, koja je bila osmorazredna, pa četvororazredna, pokazuje koliko je tada bilo đaka, a samim tim i meštana. Ta škola ugašena je pre gotovo dve decenije. Zanimljiva je i objava iz 1889. godine, da se „redov čete drugog bataljona Stevana Bošnjakovića iz Ratkovića, sreza Levačkog, prema naredbi komandanta divizije pušta kući na privremeni otpust“… – dodaje Jovanović.
On kaže da su mnogi tražili da otkupe pojedina dokumenta, ali on ne želi da ih proda, jer su ona deo istorije levačkog kraja. Jovanović je iz starih kuća sakupljao i etno-predmete, koje je izložio na zidu pomoćne zgrade. Među najstarijim su pegla i makaze za strižu ovaca.
DOBAR PRIPOVEDAČ
JOVANOVIĆ ne samo što poznaje svaku osobu u celoj opštini, već zna i mnoga predanja o ovom kraju. Jedno od njih je o Musliji, turskom porezniku, koji je sakupljao harač po Dulenu i Pčelicama.
Dopala mu se devojka Anđelija, koja je bila drugom obećana. Muslija je saznao o kom mladiću je reč i ubio ga na pravdi boga. Pobratim mladića, poznat samo kao Radojica iz Velike Pčelice, jednog dana ga je ubio na tromeđi sela Dobroselice, Dulana i Siljevice, kako nijedno ne bi nosilo prokletstvo zbog prolivene krvi. Ceo potes nosi ime Muslija.
Z. GLIGORIJEVIĆ/Novosti.rs