Crkva koju su u Rekovcu gradili od 1909. godine, srušila se, zbog podvodnog terena, 1912. godine. Tokom gradnje hrama „kada su se već i poslednji radovi dovršavali, iznenada je napukla zemlja na mestu gde je crkva i još neolepljeni zidovi su se sravnili sa zemljom.
Krajem 1928. godine formiran je u Rekovcu odbor za podizanje crkve, na čelu koga je bio Drag. Milosavljević sveštenik iz Rekovca. Odbor je doneo odluku da se od dobrovoljnih priloga nova crkva sagradi u blizini sreskog rasadnika. Među prvima prilog su priložili Levačka banka – 50.000 dinara, Privredna banka iz Rekovca – 40.000 dinara i moravska Oblasna samouprava – 15.000 dinara. Pored ovih bio je i veliki broj manjih priloga. Zidanje je odmah otpočelo i za kratko vreme, do jeseni 1929. godine, spoljašnji radovi su bili završeni. Planiralo se da uređenje unutrašnjosti crkve bude gotovo tek 1930. godine, kada je planirano i da bude osvećena. Crkva je među najvećim i najlepšim u Levču, a samo zidanje stajalo je preko 300.000 ondašnjih dinara.
Projekat za crkvu je najverovatnije izrađen u zimu 1928/9. godine a projektant je bio arhitekta Petar J. Popović. Nama danas nisu dostupni orginalni planovi već samo nedatovane kopije koje su čuvaju u umetnikovoj ostavini u Muzeju Srpske pravoslavne crkve. Da je Petar J. Popović autor Rekovačkog hrama saznajemo posredno, na osnovu njegovog imena u donjem desnom uglu. Osoba koja je planove kopirala potpisala je i projektanta.
Uređenje unutrašnjosti crkve se odužilo pa je tako ikonostas od orahovog drveta, rad Nikole Radinovića iz Vevčana, postavljen tek 1932. godine a stajao je 30.000 dinara. Ikone su izradili Krsta Nikolić i Rafailo Krstić. Radovi na crkvi su u potpunosti dovršeni 1933. godine. Osvećenje je izvršio na prepodobnog Romana, 16/29. avgusta 1933. godine, vikarni episkop sremski dr Tihon (Radovanović). Patrijarh je bio sprečen da dođe lično da osveti ovu crkvu, pošto se nalazi na putovanju po Vojvodini, pa je na osvećenjeposlao svoga izaslanika episkopa dr Tihona. Episkop je doputovao 28. avgusta vozom u Jagodinu, gde ga je sačekao protojerejski namesnik Milosavljević sa sveštenstvom. Iz Jagodine se episkop odvezao u Rekovac, gde je odmah po dolasku otslužio večernju službu u crkvi. Na Svetog Romana (29. avgusta) u 7 časova počelo je jutrenje. Izaslanik Nj. V. kralja Aleksandra Karađorđevića na svečanosti bio je pukovnik Pavlović, komandant Kragujevačkog vojnog okruga, a pretsednika vlade zastupao je ban Moravske banovine Milan Nikolić. U 10 časova počela je svečana Liturgija koju je služio episkop dr Tihon. Liturgiji je prisustvovala velika masa naroda iz Rekovca i okoline. Posle Liturgije, episkop je održao prigodnu besedu. U podne je priređen banket za petsto zvanica, a posle banketa bilo je narodno veselje.Crkva je podignuta najvećim delom iz priloga. Pored već spomenutih priložnika zanačajnu sumu je priložio i kralj Aleksandar – 20.000 dinara.
Crkva ima kvadratnu osnovu koju je gotovo u celosti prekrila osmostrana kupola na četvrtastom postolju. Nenametljiv jdnokupolni hram, bez bočnih pevničkih apsida, dimenezija 12×12 metara, donekle odstupa od uobičajenih Popovićevih rešenja. Spoljna dekoracije je dosta svedena i mahom je koncentrisana iznad prozorskih otvora na zapadnoj, severnoj i južnoj strani, kao i iznad monofora na kubetu. Polihromija fasada postignuta je bojenjem maltera. Današnji spoljni izgled crkve ne odgovara izvornom stanju, jer na osnovu starih fotografija znamo da je fasada najverovatnije bila bele boje. Takođe je vrlo zanimljiv pravougaoni prozorski otvor iznad ulaza koji je neadekvatnom veličinom i oblikom narušio povoljan vizuelni utisak. Danas on nije vidljiv i zaklonjen je spoljnim narteksom podignutim uz zapadno pročelje.
Zvonik je ozidan 1958. godine.
Hram je posle Drugog svetskog rata više puta prepokrivan, da bi dotrajali krov od ćeramide, 1976. godine, bio zamenjen limenim.
Parohijski dom sa crkvenom salom izgrađen je 1988. godine.
Zvono je poklon Drage Premović i Leposave Rajevac, sestara rođenih u Rekovcu, 12. avgusta 1933. godine.
Krajem XX veka Rekovčani su odlučili da crkva bude ulepšana dogradnjom predvorja spoljne priprate, ulepšane stubovima. Osvećenje novog dela crkve zakazano je na dan 29. avgusta 1998. godine kada se proslavlja i praznuje prepodobni Roman, koji je među vernicima Levča i Belice u velikom poštovanju. Episkop šumadijski dr Sava, posle osvećenja priprate i ophoda oko hrama, služio je Svetu arhijerejsku Liturgiju. Velikom broju učesnika, među kojima je bio i princ Tomislav Karađorđević, episkop je sa novog predvorja besedio, hvaleći pobožnost i crkvenost Levčana. Najpre je podsetio da je blaženopočivši kralj Aleksandar, otac princa Tomislava, vrlo cenio narod Levča, pa je svake godine dane od Velikog četvrtka do Vaskrsa provodio u manastiru Kaleniću, gde se pričešćivao i posle toga na Praznik nad praznicima ručao sa svojim Levčanima. O kraljevskoj ljubavi prema ovom kraju svedoči i zadužbinska crkva kralja Aleksandra u Opariću. Pre nego što je uručio arhijerejske gramate zaslužnima za podizanje hramovnog predvorja u Rekovcu, preosvećeni vladika Sava je prizvao blagoslov na sve vernike, ostavljajući im u amanet da tvrdom verom grade Crkvu Božiju. Gramate za revnost Crkvi dodeljene su Stojadinu Marjanoviću, Dušanki Marjanović iz Rekovca, Mališi Milenkoviću iz Jagodine, Ljubiši Žunjiću iz Australije i Rekovčanima Ivanu Tomiću, Ljubiši Todoroviću, Miroslavu Tomiću, Dragoljubu Gajiću i Životi Anđeliću.
Priredio NEBOJŠA ĐOKIĆ, časopis „Kalenić“ eparhije šumadijske