Todor Bušetić je rođen u Rekovcu 1864. godine (ponegde stoji da je rođen u Poljni), a najveći deo životnog veka je proveo kao učitelj u Poljni.
Učiteljsku školu je završio u Beogradu (1883), a 1884. godine postaje učitelj u selu Loćika. Premešten je u Poljnu 1. avgusta 1885. godine, gde je ostao 35 godina, sve do smrti. Bušetićev učiteljski rad ocenjivan je najvišim ocenama, pa je bio postavljen na mesto školskog nadzornika za srez kragujevački i odlikovan je 1901. godine Ordenom Svetog Save V reda. Godine 1894. počinje da vodi letopis škole, koji je sačuvan i u kome je registrovano sve ono što se događalo u školi i u selu.
Krajem XIX veka Bušetić je počeo sa beleženjem narodnih umotvorina, opisivanjem života i običaja u levačkim selima. Dragoceni su njegovi zapisi srpskih narodnih pesama i igara sa melodijama iz Levča, koje je muzički priredio kompozitor Stevan St. Mokranjac, zatim opisi naselja i porekla stanovništva Levča, narodne medicine, verovanja, tehničkih radova seljaka i istorijske crtice. Deo te građe objavila je SANU u Srpskom etnografskom zborniku, a deo je ostao u rukopisu u Arhivi SANU. Nekoliko manjih radova Bušetić je objavio u časopisima „Nova iskra“, „Učitelj“ i dr.
Umro je 1919. godine i sahranjen je na seoskom groblju u Poljni.
Najznačajnije Bušetićevo delo je zasigurno studija „Levač“, koja je objavljena 1903. godine u petoj knjizi Srpskog etnografskog zbornika, čiji je urednik bio Jovan Cvijić. To pionirsko delo je predstavljalo sintezu svog dotadašnjeg znanja o Levču, u kome su se našli podaci o geografiji, naseljima, tipovima kuća, poreklu naziva sela, poreklu stanovništva, običajima, nošnji, istoriji, arheologiji, zanimanjima stanovništva i mnogim drugim oblastima.
Ime ovog učitelja iz Poljne je povezano i sa počecima srednjovekovne arheologije u Srbiji. Naime, T. Bušetić je skrenuo pažnju prvom srpskom školovanom arheologu, Miloju Vasiću, na jedan srednjovekovni lokalitet u Poljni, dok je ovaj vršio iskopavanja praistorijskih nalazišta u okolini ovog sela. M. Vasić je nakon toga obavio iskopavanja na tom nalazištu, što predstavlja začetak nacionalne srednjovekovne arheologije u Srbiji.
Priredio ALEKSANDAR RISTIĆ, arheolog iz Levča i urednik stranice Levač u prošlosti
Dela T. Bušetića :
– Zbirka reči iz Levča (1900)
– Miloš Veliki, kneginja Ljubica (crtice i anegdote iz Levča), Nova iskra 1/1900, 16. januar
– Srpske narodne pesme i igre s melodijama iz Levča (muzički priredio Stevan St. Mokranjac), Srpski etnografski zbornik 3, Život i običaji narodni 3 (1902)
– Levač, Srpski etnografski zbornik 5, Naselja i poreklo stanovništva 2 (1903)
– Narodna medicina Srba seljaka u Levču, Srpski etnografski zbornik 17, Etnološka građa i rasprave (1911)
– Verovanja o đavolu u okrugu moravskom, Srpski etnografski zbornik 32, Život i običaji narodni (1925)
– Tehnički radovi Srba seljaka u Levču i Temniću (sa Stanojem Mijatovićem), Srpski etnografski zbornik 32, Život i običaji narodni 14 (1925)Veći deo teksta preuzet iz M. Todosijević – Značajne ličnosti trsteničkog kraja. NA SLIKAMA : Crtež Boleta Miloradovića – „Todor Bušetić“ i spomenik T. Bušetiću na groblju u selu Poljni.